saminsa123

فاطمه زمانی ، خبرگزاری دانا ، گروه سبک زندگی ؛ محققان برقراری ارتباط با کودک 3 ساله را به مراتب آسان تر از کودک 2/5 ساله می دانند.

در این سن رشد اجتماعی کودک آغاز شده و رفتارهای اجتماعی مناسبی از او ظاهر می شود.

کودک 3ساله در برابر بسیاری از تقاضاهای محیط اطرافش تسلیم می شود و حتی قادر است خواسته های لحظه ای خودرا در ازای تحقق آن ها در آینده به تأخیر اندازد.

رشد مهارت ها

کودک سه ساله قادر است تا اعمال روزانه ی خودرا با دقت عمل و تمرکز حواس بیشتری انجام دهد.

کودکان در این مرحله در وضعیت حرکتی خوبی قرار دارند و ماهیچه های کوچک شان هماهنگی بهتری پیدا می کند .

کودکان در این سن بیش تر تمایل دارند اسباب بازی های کوکی ، مکانیکی یا وسایل بازی را دستکاری کرده و بازی هایی چون دوچرخه سواری و بازی با ماشین آتش نشانی را تجربه کنند.

رشد اجتماعی کودک در4  سالگی

کودک 4 ساله تمایل دارد تا رهبری جمع را به عهده بگیرد. به کشمکش ، کلنجار رفتن و ناسزا گویی به اطرافیان تمایل داشته و با دستور دادن و أمر کردن سعی دارد تا خودش را به هم ردیفانش بشناساند.

کودکان در این سن بسیار کنجکاوند و به اکتشاف بسیاری از امور پرداخته و از مصاحبت با بزرگترها لذت می برند.

رشد مهارت ها

از طریق بازی با جعبه های چوبی و چگونگی کار با آن ها می توان به رشد مهارت های کودکان 4 ساله  پی برد.

کودکان 4 ساله از انجام همه ی فعالیت ها لذت می برند . اغلب اوقات می توان آن ها را در حال لی لی کردن و جهیدن روی یک پاشنه ی پا مشاهده کرد.

وقتی در تاب بازی خودرا به جلو هل می دهد یا روی الاکلنگ بازی می کند ، از تعادل و هماهنگی خود غرق در شادی می شود.

کودک در این سن قادر است دکمه ی لباسش را ببندد ، معماهای ساده و پازل چند تکه ای را حل کند و به سر هم کردن وسایل بازی اش بپردازد.

رشد اجتماعی کودک در 5 سالگی

پنج سالگی نسبت به چهار سالگی دوره ی پایدارتری است. بدین معنی که در این سن ، کودک از همه ی جهات به توازن و تعادل بیشتری دست می یابد.

کودک در این سن نسبت به دنیای پیرامونش درک بهتری پیدا می کند ، به عواقب و رفتارهای ضد اجتماعی پی برده و به طور منطقی و عادلانه آن ها را می پذیرد.

رشد مهارت ها

در این سن بسیاری از کودکان علاوه بر مهارت حرکتی ماهیچه های بزرگ ،در مهارت های حرکتی ماهیچه های کوچک نیز تعادل بهتری کسب می کنند.

بسیاری از آنان می توانند با قیچی کار کنند و از کار با چسب لذت می برند. با وجود اینکه کودکان در این سن به نوشتن و مهارت های تحصیلی علاقه نشان می دهند ، نباید آموزش های رسمی را به صورت جدی شروع کنند ، زیرا هنوز برای برنامه ای منظم و سازمان یافته آمادگی کافی ندارند.

رشد اجتماعی کودک در 6 سالگی

کودکان پیش دبستانی از رشد عقلانی خوبی برخوردارند ، دوست دارند بیشتر مورد توجه و تحسین قرار گیرند و احساسات خود و دیگران را بهتر بشناسند.

از آن ها انتظار می رود تا رفتارهای جامعه پسند داشته باشند ، با دیگران مؤدبانه رفتار کنند و کارهای ساده را انجام دهند.

 

 

خیلی وقت‌ها پیش می‌آید که رفتار فرزندتان قلب شما را گرم و در آغوش می‌گیرد. اما، مواقع دیگری وجود دارد که احتمالاً شما را کمی دیوانه می کند. به عنوان یک کودک نوپا یا پیش دبستانی، کودک شما ممکن است فاقد کنترل خود برای ابراز خشم به صورت مسالمت آمیز باشد و ممکن است به طور طبیعی سرکوب کند، شاید با ناامیدی ضربه بزند یا گاز بگیرد.

1.قوانین خانه را آموزش دهید. بچه ها تا زمانی که به آنها آموزش داده نشود قوانین خانه را نمی دانند، بنابراین این یکی از مسئولیت های مهم والدین شماست. کودکان نوپا معمولاً به لمس کردن و کاوش کردن علاقه مند هستند، بنابراین اگر چیزهای با ارزشی وجود دارد که نمی خواهید آنها را با آنها دست و پا کند، آنها را پنهان یا حذف کنید. در نظر بگیرید که یک بخش جداگانه از خانه خود را ایجاد کنید که کودک شما بتواند با کتاب و اسباب بازی بازی کند. هر زمان که کودکان قانون مهمی را زیر پا بگذارند، باید فوراً مورد سرزنش قرار گیرند تا متوجه شوند دقیقاً چه اشتباهی انجام داده اند.

 

2.تهدیدها بیش از حد ارزیابی می شوند. همیشه تقویت مثبت رفتارهای مورد نظر و آموزش رفتارهای جایگزین به کودکان به جای گفتن "بس کن یا در غیر این صورت" موثرتر است. به آنها بگویید دفعه بعد که عصبانی می شوند، باید به جای آن از کلمات خود استفاده کنند.

 

3.موارد حواس پرتی سالم را وارد کنید. در حالی که روش‌های دیگری را برای پاسخ دادن به فرزندتان آموزش می‌دهید، همچنین هیچ اشکالی ندارد که گاهی حواس او را پرت کنید یا روش دیگری را امتحان کنید. تا زمانی که با ارائه تنقلات شیرین به او «رشوه» نمی دهید تا رفتار متفاوتی از خود نشان دهد. به عنوان مثال، تغییر عمدی تمرکز او اشکالی ندارد.

 

4.خود را کنترل کنید." خوب، آنها هنوز نمی توانند. به یاد داشته باشید، کودکان نوپا از کنترل طبیعی کمی برخوردارند. آنها باید به آنها آموزش دهید که در هنگام عصبانیت لگد نزنند، ضربه نزنند یا گاز نگیرند، بلکه احساسات خود را از طریق کلمات بیان کنند.

 

5."ما به همدیگر صدمه نمی زنیم." وقتی فرزندتان درگیر اختلاف با همبازی هایش می شود، به دقت نظارت کنید. اگر اختلافی جزئی است، فاصله خود را حفظ کنید و اجازه دهید بچه ها خودشان آن را حل کنند. با این حال، زمانی که کودکان وارد دعوای فیزیکی می شوند که حتی پس از اینکه به آنها گفته شد دست از کار بکشند ادامه می یابد، یا زمانی که به نظر می رسد یکی از کودکان در عصبانیت غیرقابل کنترلی است و به دیگری حمله می کند یا به دیگری گاز می زند، باید مداخله کنید. بچه ها را از هم جدا کنید و آنها را جدا نگه دارید تا زمانی که آرام شوند. اگر دعوا به شدت خشونت آمیز باشد، ممکن است مجبور شوید جلسه بازی را پایان دهید. روشن کنید که مهم نیست چه کسی آن را شروع کرده است. هیچ بهانه ای برای آزار دادن یکدیگر وجود ندارد.

6.به جای دعوا به کودک خود بیاموزید که با لحن محکم «نه» بگوید، پشت کند یا به جای دعوا با بدنش سازش پیدا کند. از طریق مثال، شما به فرزندتان می آموزید که اختلافات خود را با کلمات حل کند - موثرتر و متمدنانه تر - تا با خشونت فیزیکی.

 

7."کارت عالی بود!" فرزندتان را به خاطر رفتار مناسب تحسین کنید و به او کمک کنید هر زمان که از این تاکتیک ها به جای ضربه زدن، لگد زدن یا گاز گرفتن استفاده می کند، توضیح دهید که چگونه «بزرگ شده» رفتار می کند. و همیشه وقتی متوجه مهربانی و مهربانی فرزندتان می شوید رفتار او را تقویت و تحسین کنید.

8.تایم اوت ها مشکلی ندارد. همچنین استفاده از تایم اوت در زمانی که رفتار کودک شما نامناسب است هیچ اشکالی ندارد و می توان از آن در کودکان زیر یک سال استفاده کرد. برای اطلاعات بیشتر، نحوه مهلت دادن را ببینید.

 

9.خلق و خوی خود را کنترل کنید. همیشه مراقب رفتار خود در اطراف فرزندتان باشید. یکی از بهترین راه ها برای آموزش رفتار مناسب به او این است که خلق و خوی خود را کنترل کنید. اگر خشم خود را به روش های آرام و مسالمت آمیز ابراز می کنید، احتمالاً فرزندتان از شما الگو خواهد گرفت. و میزان پرخاشگری کودک به مرور کمتر خواهد شد.

 

10.قوی باش. اگر باید فرزندتان را تنبیه کنید، در این مورد احساس گناه نکنید و مطمئناً عذرخواهی نکنید. اگر فرزندتان احساسات مختلط شما را حس کند، خودش را متقاعد خواهد کرد که در تمام مدت حق با او بوده و شما «بد» هستید. گرچه تنبیه فرزندتان هرگز خوشایند نیست، اما بخشی ضروری از والدین است و دلیلی برای احساس گناه در این مورد وجود ندارد. فرزند شما باید بفهمد که چه زمانی در اشتباه است، مهم است که مسئولیت اعمالش را بپذیرد و مایل به پذیرش عواقب آن باشد.

 

منبع: اینجا است.

 

 

بی انگیزگی کودکان از جمله موضوعاتی است که کودکان آن را در قالب رفتار از خود بروز می‌دهند. شما می‌توانید با شناسایی این نشانه‌ها در موقعیت‌های مختلف به وجود آن‌ها پی ببرید    .

 

به گزارش صدا و سیما، و به نقل از خبرگزاری الف: بی انگیزگی در کودکان به شرایطی گفته می‌شود که فشار درونی و هدف برای انجام فعالیتی وجود ندارد و محرکی که به رفتار کودک نیرو می‌دهد خاموش گشته است. علل بی انگیزگی می‌تواند ناشی از تعاملات اجتماعی، عوامل روانی و مشکلات درون خانوادگی باشد که نقش خانواده به عنوان هسته اصلی و مرکزی رشد کودک پررنگ‌تر است .

والدین در این مواقع باید انتظارات خود را از کودک متعادل‌تر کرده و با افزایش انگیزه و ایجاد سائق‌های محرک، کودک را به هدف مورد نظر سوق دهند. گاهی مشاهده می‌شود که کودک کاری را انجام می‌دهد، اما انگیزه کافی ندارد، در این مواقع نتیجه کار هیچ گاه مطلوب نخواهد بود.

پس لازم است که به راهکار‌های افزایش انگیزه توجه کرده تا مشکل را بتوانید به صورت اصولی حل کنید.

 

بررسی عوامل مختلف و موثر بی انگیزگی در کودکان
دلیل بی انگیزگی در کودکان یکی از عواملی است که اگر درست و حسابی به آن پرداخته نشود، می‌تواند تاثیرات بسیار بدی را در آینده کودک بگذارد. نه تنها برای کودکان، بلکه برای هر فردی، انگیزه یکی از مهم‌ترین بخش‌هایی است که می‌تواند عملکرد و موفقیت فرد را در بخش‌های مختلف زندگی تحت تاثیر قرار دهد. انگیزه می‌تواند هر چیزی باشد و می‌تواند شامل لیست بلند و بالایی از عوامل محیطی و درونی و اجتماعی افراد باشد.

خیلی‌ها فکر می‌کنند که کودکان اصلا به موضوع انگیزه نیازی ندارند و کلا به صورت خودجوش یک سری کار‌ها را انجام می‌دهند، اما در اصل این طور نیست، کودک هم به نوبه‌ی خود برای انجام کارهایش در مقاطع مختلف به انگیزه احتیاج دارد و بدون انگیزه امکان دسترسی به اهداف و حتی لذت بردن از لحظات کودکی اش هم وجود نخواهد داشت.

طبیعتا یک کودک قادر نیست آن طور که باید، بی انگیزگی خود را درباره انجام خیلی از کار‌ها برای والدین شرح دهد از این رو این والدین هستند که با دقت به رفتار‌ها و عملکرد کودک در بخش‌های مختلف، متوجه منفعل بودن و یا فعال بودن کودک شوند.

در واقع بی انگیزگی می‌تواند در درس خواندن، معاشرت با هم سن و سال ها، معاشرت با خانواده، بازی کردن، فعالیت‌های مرسوم روزانه دیده شود که به هر حال هر کدام از این موارد، دلایل زمینه‌ای مختلفی را شامل می‌شوند.

 

علائم بی انگیزگی در کودکان 

بی انگیزگی در انجام تکالیف
بی توجهی به امور مدرسه و انجام تکالیف، تا یک حدی قابل قبول است که هر کودکی نشانی از بازیگوشی و سر به هوایی دارد که به راحتی قابلیت حل کردن دارد. اما در برخی از مواقع، کودک هیچ علاقه و توجهی به تکالیف مدرسه‌ای خود نشان نمی‌دهد و خیلی از این تکالیف را به صورت نصفه و نیمه رها می‌کند و به سراغ آن‌ها نمی‌رود.

در این موارد شما باید دقت کنید چرا ممکن است یک عامل زمینه‌ای در مدرسه و یا خود خانواده، کودک را نسبت به مدرسه و انجام تکالیفش دلسرد کرده است.

بی انگیزگی در تعامل با دوستان و جامعه
در این مورد باید حواس تان باشد که خجالت کشیدن با بی انگیزگی در برقراری ارتباط بسیار متفاوت است. مثلا کودک شما ممکن است که به صورت یکباره دیگر تمایلی به ارتباط و بازی با دوستانش از خودش نشان ندهد و یا اصلا تمایل نداشته باشد که با خانواده در ارتباط باشد و صحبت کند.

این موضوع تا حد خیلی زیادی می‌تواند دلیل بی انگیزگی در کودک باشد، اما می‌تواند دلایل پیش زمینه‌ای دیگری را نیز شامل شود.

بی انگیزگی در بازی‌ها و فعالیت‌های روزمره
بازی‌های تک نفره و فعالیت‌ها و علاقه مندی‌های روزمره کودک عموما با یک شور و هیجان خاص کودک همراه است. اما کودکی که به بی انگیزگی دچار شده، به هیچ وجه تمایل ندارد که بازی‌های روزانه اش را تکرار کند و یا برای بیدار شدن و کار‌های روزمره دیگر اشتیاق داشته باشد.

با دقت به این عملکرد‌ها و رفتار‌های کودک، کاملا متوجه خواهید شد که دیگر آن شور و اشتیاق قبلی در کودک تان وجود ندارد و شما باید به دنبال راه حلی برای حل این مشکل باشید.

 

دلایل زمینه‌ای بی انگیزگی در کودکان چیست؟

کمال گرایی خانواده
همان طور که می‌دانید، خانواده می‌تواند نقش بسیار مهم و موثری را در رشد و پرورش یک کودک ایفا نماید. به عنوان یک پدر و مادر و والدین کودک، باید حواس تان به انتظارات و خواسته‌های تان از کودک تان باشد. در واقع شما نباید کودک تان را مسئول رسیدن به تمامی خواسته‌هایی کنید که روز‌ی می‌خواستید و نشد.

یادتان باشد که کودک شما یک انسان مستقل است که توانایی‌ها و ظرفیت‌های جسم و روحی خاص خودش را دارد و در اکثر مواقع کمال گرایی شما و تشویق او به ایده آل بودن می‌تواند فشار زیادی را به او وارد کند و او برای فرار از این فشار، روش انفعال و بی انگیزگی را پیش بگیرد.

اختلافات والدین
چه بخواهید و چه نخواهید، شما به عنوان والدین کودک، مهم‌ترین و تاثیرگذارترین افراد در زندگی او هستید، تمامی رفتار و کردار شما و حتی ارتباط شما بر روی روابط و خواسته‌ها و روحیات فرزند شما تاثیر می‌گذارد و بعد از چند مدت، نتایج تمامی این رفتار‌ها در کودک شما ظاهر خواهد شد.

اختلاف مداوم بین پدر و مادر، باعث می‌شود که کودک احساس ارزشمندی خود را از دست بدهد و با خود فکر کند که هر کاری که می‌کند کسی به آن توجه نمی‌کند و برای کسی مهم نیست. از این رو دیگر انگیزه‌ای برای رشد و فعالیت و تلاش ندارد و به بی انگیزگی دچار می‌شود.

شرایط محیطی
یکی دیگر از مهم‌ترین عواملی که می‌تواند باعث بی انگیزگی در کودکان شود، عوامل و شرایط محیطی است. کودک در سنین کودکی خود عموما در مجامعی مانند مدرسه، گروه دوستان، خانواده و ... حضور دارد. البته این روز‌ها می‌توانیم فضای اینترنت را نیز به جمع مجازی شرایط محیطی اضافه نماییم. یادتان باشد که کودک شما دائم در حال مقایسه و یادگیری است.

اگر این احساس به او منتقل شود که به حد کفایت مورد تایید نیست، طبیعتا گوشه گیر می‌شود و دیگر هیچ تلاشی برای اثبات خود نخواهد کرد.

البته کنترل شرایط محیطی کار بسیار سختی برای والدین است، اما شما می‌توانید محیط‌هایی که قرار است کودک شما در آن حضور پیدا کند را تعیین کنید و از فضا‌های سمی او را دور نمایید. البته این کار، کار سختی است که به توانایی روحی بسیار بالایی نیاز دارد.

 

راه‌های مقابله با بی‌انگیزگی در کودکان
دلیل بی انگیزگی کودکان هرچه باشد راه‌هایی برای برطرف کردن آن وجود دارد از جمله:

1. ریشه مشکل را پیدا کنید
برای کمک تاثیرگذار به کودک بی‌انگیزه، باید دلایل آن‌را پیدا کنید؛ بنابراین اولین قدم، شناسایی علت بی انگیزگی در کودکان است. حواستان به لحن حرف زدن با کودک باشد. از احساسات منفی مانند سرزنش و ناامیدی بپرهیزید که باعث می‌شود کودک حالت دفاعی به خود بگیرد.

به جای آن، با حالتی دوستانه به او بگویید متوجه شده‌اید اتفاقی افتاده است و از او بخواهید احساسش را برای شما بازگو کند و اگر چیزی او را آزار می‌دهد، با شما در میان بگذارد. کنجکاوی نکنید! زیرا این کار باعث مقاومت بیش‌تر کودک می‌شود. به او اطمینان خاطر دهید هر زمان دلش خواست حرف بزند، شما در دسترس هستید.

2. در تشخیص علت بی انگیزگی در کودکان به آن‌ها کمک کنید
اغلب، بی انگیزگی در کودکان به دلیل ناتوانی در دیدن استفاده عملی یک چیز است. بنابراین، ممکن است لازم باشد کمک کنید تا او دلیل نیاز به یک موضوع یا چیز خاصی را بداند. گاهی این می‌تواند صرفا قبول شدن در امتحان باشد.

در مواقع دیگر، شاید بتوانید به او نشان دهید این موضوع چگونه می‌تواند در موقعیت‌های واقعی زندگی کاربرد داشته باشد. برای مثال، به کودک یاد بدهید چگونه ریاضیات می‌تواند در پس‌انداز کردن پول برای خریدن وسیله مورد علاقه‌اش و یادگیری شیمی در انجام آزمایش‌های بی‌خطر در خانه کمک کند.

نیازی نیست این فعالیت‌ها تجملاتی باشد. حتی آشپزی کردن نیز می‌تواند فعالیتی عالی برای نشان دادن خصوصیات و واکنش‌های شیمیایی و محصولات مختلف باشد.

3. مطمئن شوید کودک استراحت کافی دارد و غذای سالم مصرف می‌کند
کمبود خواب و رژیم غذایی باعث می‌شود کودک احساس خستگی و کسالت کند. در نتیجه، ممکن است قادر نباشد از ظرفیت کامل خود استفاده کند، خصوصا این‌که از قبل انگیزه‌ای برای درس خواندن نداشته باشد.

مطمئن شوید کودک حتما صبحانه بخورد و رژیم غذایی متعادل همراه با چربی‌های سالم، پروتئین‌ها و همچنین میوه و سبزیجات سالم داشته باشد. نوشابه‌ها و آبمیوه‌های صنعتی را قطع کنید. با این‌که روی بسته‌بندی آن‌ها برچسب طبیعی خورده است، اما حاوی مقادیر زیادی شکر هستند.

این نوشابه‌ها مضر است و به مرور باعث افت انرژی می‌شود. این نوشابه‌ها تاثیر منفی بر سلامتی و همچنین هشیاری و انگیزه خواهد داشت.

4. کودک را وادار به حرکت کنید
نوجوانان نسبت به کودکان، فعالیت فیزیکی کم‌تری دارند. آن‌ها را به پیاده‌روی، دویدن، رقص و فعالیت‌های دیگر مورد علاقه‌شان تشویق کنید. کودکان کوچک‌تر می‌توانند کمی استراحت کنند و مدت کوتاهی به بازی بپردازند. مطمئن شوید، به جای نشستن مقابل کامپیوتر یا تبلت، حرکت کنند و با اسباب‌بازی‌های واقعی بازی کنند.

ورزش بیرون از خانه تاثیرات مثبتی خواهد داشت. ورزش به تولید اندورفین و رساندن اکسیژن بیش‌تر به مغز کمک می‌کند. تقریبا 30 دقیقه ورزش در فضای باز می‌تواند به تولید ویتامین D، بهبود خلق و خو و سطح انرژی کمک کند.

 

تحقیقات نشان داده است، ورزش می‌تواند انعطاف‌پذیری عصبی را افزایش دهد. این کار برای یادگیری و حفظ اطلاعات جدید بسیار حیاتی است.

5. چالش یا درخواست کمک
اگر موضوع بسیار آسان یا پیچیده باشد، کودکان اغلب انگیزه خود را از دست می‌دهند. در مورد اول، ممکن است در نهایت عقب بماند. اما مورد دوم آن‌ها را از ادامه مرحله یادگیری صحیح دور می‌کند. در هر صورت، هدف این است که نیاز کودک را شناسایی کرده و از او حمایت کنید. اگر سرتان شلوغ است و قادر به این کار نیستید، می‌توانید معلمی استخدام کنید یا کودک را در کلاس‌های فوق برنامه شرکت دهید. آن‌ها از روش‌هایی حرفه‌ای‌تر برای تشخیص نیاز کودک استفاده خواهند کرد.

6. برای کودک فرصت‌های یادگیری فراهم کنید
در مدارس دولتی، اغلب مباحث درسی به صورت مستقیم آموزش داده می‌شود. این روش آموزش سنتی است که آموزگار مطالب درسی را ارائه می‌دهد و کودکان منفعل هستند. این آسان‌ترین روش تدریس برای کلاس‌هایی با تعداد زیاد دانش‌آموز است. کودکان در این کلاس‌ها دچار کسالت و بی‌انگیزگی می‌شوند. فعالیت‌های عملی می‌تواند از بی‌حوصلگی و بی‌انگیزگی کودکان جلوگیری کند.

می‌توانید برای یادگیری و پرورش مهارت‌های مختلف در موضوعات علمی، از اسباب‌بازی‌های STEM (اسباب‌بازی‌های با زمینه علم، تکنولوژی، مهندسی و ریاضیات) استفاده کنید. همچنین می‌توانید کودک را در یک مرکز یادگیری STEM ثبت نام کنید. این نه تنها به آن‌ها کمک می‌کند انگیزه خود را حفظ کنند بلکه بر توانایی‌هایشان در مورد شغل آینده نیز تأثیرگذار است.

7. کمک کنید تا کودک عادات خوب مطالعه کردن را فرا گیرد
بزرگسالان نیز با حفظ انگیزه و خلاقیت دست و پنجه نرم می‌کنند. اما عادات خوب مطالعه کردن، نه تنها به کودکان کمک می‌کند با بی‌انگیزگی مقابله کنند و عملکرد خود را در مدرسه ارتقا دهند، بلکه بر موفقیت آن‌ها در زندگی آینده نیز تأثیرگذار خواهد بود.

قبل از هر چیز، به کودک یاد دهید چگونه برای وقت خود برنامه‌ریزی درستی انجام دهد. این‌که چه زمانی را برای چه کاری در نظر بگیرد و چه زمانی استراحت کند. استراحت بین کارها، هرچند اغلب نادیده گرفته می‌شود، اما برای خلاق ماندن حیاتی است. استراحت و وقفه کار‌های چالش‌برانگیز و ناخوشایند را به تکه‌های کنترل‌پذیرتر تقسیم می‌کند.

کودکان کوچک‌تر را تشویق کنید 15 دقیقه مطالعه و 5 دقیقه استراحت کنند. برای نوجوانان، زمان مطالعه می‌تواند طولانی‌تر و تا 25 دقیقه باشد. کودک را تشویق کنید در زمان استراحت بلند شود و تحرک داشته باشد.

راه موثر دیگر برای غلبه بر بی انگیزگی در کودکان، تمیز نگهداشتن و مرتب بودن محیط مطالعه است. محیط مطالعه کودک را با وسایلی که کودک را تشویق به خواندن می‌کند، تزئین کنید.

حتی می‌توانید این کار را به یک فعالیت عاطفی تبدیل کنید. ایده‌های دکوراسیون داخلی را در اپلیکیشن Pinterest جستجو کنید، اجازه دهید کودک آن‌چه را دوست دارد انتخاب کند و با هم به خرید بپردازید. با این کار کودک مطمئن می‌شود طرف او هستید و تلاش دارید بدون انتقاد و سرزنش به او کمک کنید با بی‌انگیزگی خود مقابله کند.

چگونه فرزندی خودانگیخته داشته باشم؟
فرزندانی که خود انگیخته هستند، یادگرفته اند برای اهدافشان برنامه ریزی کنند. برای این کار در حیطه‌های مختلف زندگی فرزندتان، اهداف بلند مدت و کوتاه مدت قابل دستیابی را با کمک او بنویسید. سپس برای آن‌ها قدم‌هایی برای رسیدن آن حیطه مورد نظر برای هدف گذاری است (مدرسه، خانواده و دوستان…) و ستون‌های آن شامل اهداف، قدم‌های مشخص شده برای رسیدن به هدف و زمان تخمینی باشد.

می توانید با هر هدفی که به نتیجه می‌رسد آن را با چیزی که فرزندتان دوست دارد جشن بگیرید. برای جایزه‌ها می‌توانید از فرم زیر استفاده کنید و آن را در جایی نصب کنید. بهتر است از قبل این فرم را به کمک فرزندتان پر کنید و برگه‌ای پر از پاداش‌های متناسب داشته باشید، سپس بعد از هر بار که فرزندتان به هدف می‌رسد در کنار یکی از آن‌ها گه فرزندتان می‌خواهد علامت بزنید.

 

بعد از یک روز طولانی، بسیاری از ما می خواهیم به خانه برگردیم و جلوی تلویزیون استراحت کنیم. اما این غریزه ممکن است بر کیفیت خواب ما تأثیر بگذارد. و برای کودکان، تأثیر زمان بیش از حد صفحه نمایش خیلی نزدیک به زمان خواب، می تواند به ویژه مشکل ساز باشد.

 

کودکان امروزی به طور متوسط ??هفت ساعت در روز را صرف رسانه های سرگرمی می کنند. این شامل آی‌پدی است که برای حفظ آرامش در ماشین به آن‌ها می‌دهید و تلفنی که هنگام صرف غذا در رستوران به آن‌ها می‌دهید و تلویزیونی که در حین حمام کردن در حال تماشای آن هستند، می‌شود. تمام این دقایق زمان تماشای نمایشگر با هم جمع می‌شود و با چاقی و اختلالات خواب در دوران کودکی همراه است.

 

چندین مطالعه نشان داده اند که بین میانگین ساعات خواب و استفاده از فناوری قبل از خواب رابطه معناداری وجود دارد. کودکانی که قبل از خواب تلویزیون تماشا می‌کردند یا بازی‌های ویدیویی انجام می‌دادند، 30 دقیقه کمتر از کودکانی که حداقل یک ساعت قبل از خواب از صفحه نمایش دور می‌شدند، می‌خوابیدند. و کودکانی که قبل از خواب از کامپیوتر استفاده می‌کردند، تقریباً 60 دقیقه کمتر از کسانی که از کامپیوتر استفاده نمی‌کردند، خواب داشتند.

 

برای بدن های کوچک، این کمبود خواب یک مشکل بزرگ است.

خواب برای رشد جسمی، شناختی و عاطفی کودکان ضروری است. هورمون های رشد عمدتاً در طول خواب عمیق ترشح می شوند (به همین دلیل است که گاهی اوقات به نظر می رسد بچه های شما یک شبه رشد کرده اند). خواب از کودکان در برابر همه چیز از چاقی گرفته تا سرماخوردگی محافظت می کند. و عملکرد مدرسه نیز با خواب کافی همراه است.

من خودم به عنوان یک مادر می‌دانم که گفتن «محدود کردن زمان صفحه نمایش دیجیتال» بسیار آسان‌تر از محدود کردن زمان واقعی است. با این حال، تعیین حد و مرز به فرزندان شما کمک نمی‌کند تا استراحتی را که نیاز دارند به دست آورند، بلکه به آن‌ها عادت‌های سالمی را می‌آموزند که در تمام طول زندگی با خود خواهند داشت.

من اغلب به بیمارانم پیشنهاد می‌کنم که قانونی را تعیین کنند که حداقل یک ساعت قبل از خواب، استفاده از صفحه نمایش را ممنوع کند. نور تلویزیون و صفحه نمایش کامپیوتر ملاتونین را سرکوب کرده و کیفیت خواب کودک را تحت تاثیر قرار می دهد. این یکی از دلایلی است که چرا نباید وسایل را از اتاق خواب دور نگه داشت.

با بزرگتر شدن بچه ها، اجرای قانون «بدون نمایشگر قبل از خواب» به طور تصاعدی سخت تر می شود. بسیاری از بچه ها بیشتر تکالیف خود را با کامپیوتر انجام می دهند. در حالی که در تمام این مدت جستجو در سیستم‌های آبیاری روم باستان در گوگل ممکن است در ذهن بچه‌های شما شبیه زمان صفحه نمایش نباشد، تحقیقات آنلاین به اندازه یک جلسه بازی ویدیویی حماسی است.

 

پس از انجام چند ساعت تکالیف، بی دلیل نیست که بچه ها بخواهند با برخی از بازی های ویدیویی یا یک نمایش مورد علاقه خود را آرام کنند. با این حال، نظارت بر اینکه چگونه زمان صفحه نمایش بر خواب تأثیر می گذارد، مهم است. دلیل شماره یک که بچه های بزرگتر در تمرین من مشکل خواب دارند این است که شب ها خیلی دیر از تلفن خود استفاده می کنند. با بچه‌هایتان کار کنید تا به بدن‌شان این فرصت را بدهید که آرام شود.

 

اگر مشکلات خواب همچنان ادامه دارد، سعی کنید مطمئن شوید که کودک شما زمان کافی را در خارج از منزل سپری می کند، ورزش مناسب انجام می دهد و یک رژیم غذایی متعادل می خورد. پیروی از یک برنامه منظم شبانه نیز برای بسته بودن چشم کافی کلیدی است. اما اگر همه چیز را امتحان کرده اید و کودک شما هنوز در نیمه های شب چشمانش گشاد است، با پزشک اطفال خود صحبت کنید. او ممکن است شما را به یک متخصص خواب ارجاع دهد.

اگر کودک شما عادت دارد قبل از خواب (یا هنگام خواب) به صفحه نمایش خیره شود، تغییر عادت زمان خواب او ممکن است نامطلوب باشد. اما کیفیت و کمیت خواب آنها احتمالاً بهبود خواهد یافت - مطمئن باشید.

منبع: اینجا است.

 

 

گاهی برای آسایش والدین در مرحله شیردهی یا برای تازگی که آمدن نوزاد برای خانواده معنی می دهد، وقتی همه چیز شادی آور است، به نوزاد اجازه داده می شود تا چند ماه در تخت عروسی بخوابد تا شروع انتقال کودک از گهواره یا تخت مادر به اتاق او به تنها خوابیدن در تخت او.

 

انتقال کودک از گهواره به تخت یک چالش است. نه تنها برای کوچولو، بلکه برای والدینی که باید بر آن ترس کوچک از دور بودن بچه و اندوه جدا شدن از او غلبه کنند.

 

بچه‌ها باید عادت فردیت را زودتر توسعه دهند و اولین راه برای کمک به آن‌ها فرستادن آن‌ها برای خوابیدن در اتاق شماست که وقتی توانستید به تنهایی بخوابید. در 4 یا 5 ماهگی، کودک آماده رفتن به اتاق خود است. اساساً این به این دلیل است که در آن سن آنها از قبل برنامه غذایی و خواب طولانی مدت دارند.

اتاق کودک خود را به درستی سازماندهی کنید

اتاق کودک باید به‌خوبی روشن باشد، مخصوصاً در قسمت تخت و توصیه می‌شود در صورت بیدار شدن از خواب، در صورت بیدار شدن از خواب، یک چراغ کم نور روشن باشد تا در اتاق او دچار غافلگیری نشود و شما را راهنمایی کند. بی سر و صدا

زمان ایده آل زمانی است که آنها در طول شب می خوابند

برخی از کودکان از 4 تا 6 ماهگی در طول شب می خوابند، این امر در جستجوی بهترین زمان برای خواباندن آنها به تنهایی در اتاقشان کلید و قطعی خواهد بود. دانستن اینکه کودک شما در طول شب می خوابد به شما اعتماد به نفس کافی می دهد تا تصمیم بگیرید که او را به تنهایی در تخت خود بخوابانید و این به شما فرصت استراحت بیشتری می دهد.

 

اتاق کودک شما باید فضایی گرم و بدون رطوبت باشد، جایی که او می خواهد در آن باشد و بخوابد. در اتاق شما گذاشتن بالش پر درست نیست زیرا سر کودک ممکن است فرو برود.

ریل برای محدود کردن تخت لازم نیست

برای این حرکت از گهواره به تخت، نیازی به گذاشتن ریل روی تخت کودک نیست، زیرا آنها یاد می گیرند که فضای تشک را به راحتی حفظ کنند.

 

با این حال، اگر می‌خواهید آرامش بیشتری به خواب خود بیافزایید، در هفته‌های اول تعویض، توصیه می‌شود کوسن‌هایی را در اطراف کودک قرار دهید یا مکانیسم‌های امنیتی دیگری که آن را متوقف می‌کند.

تختی که برای کودک خود انتخاب می کنید بسیار مهم است:

بررسی اینکه تخت کودک شما خیلی بلند نیست بسیار مرتبط است. همچنین نباید گوشه های تیز داشته باشد تا از خطر تصادف جلوگیری شود.

 

اگر فرزندتان به ترک گهواره معترض است، ایده تخت را به او بفروشید و آن را برایش جذاب کنید، مثلاً روی آن را با لحاف شخصیت مورد علاقه اش بپوشانید، پس او نمی خواهد از آن بیرون بیاید. همچنین مناسب است که اجازه دهید او در تصمیم گیری ها شرکت کند، رنگ ها، الگوها، پتوها و غیره را انتخاب کند.

 

منبع: اینجا